Huppelkind is ek

 

Die jare spat soos kaiingvet 
teen die grill van my gedagtes 
lê blink en dik en blertse vol 
los vlekke op my vlaktes 

 

Beskuit reën krummels in my koffie 
die sneeu versmoor die kranse 
wurg ys deur skeur en sleutelgat 
en vriesbrand al my skanse 

 

Niks het hier ñ plek nie, 
tog als is tuis van kant tot hoek 
en vind ek nie ñ sleutel nie, 
moet ek oraloor en weer gaan soek  

 

- in die laaie van die skewe kas 
agter uittanddeur se hakkelrak 
onder stof se bolle, katels, boks 
grou ek hot en haar en anti-kloks - 

 

My siel is op ñ diet 
van lensiesop en water 
ongesout, maar peperbek 
sluk ek dit met ñ skater 

 

Ondeundheid sit steeds in my murg 
tart uithang-tong vir menig sede - 
en huppel die kind wat gister was 
deur tyd tot in my hede