Panorama

 

Op my horisonne lê jou paaie
anderkant my heining van verby 
en wanneer die sneeu die berge soen
en die Kaap haar trane stort op rots en bos
klouter ek sonder dink en sonder kop oor jou grensdraad
val ek dronk in die modderspore van ons gisters
tot lank na die nag sy loop kry

 

want elke vraag is op geantwoord
verwyte weggevee
elke seerkry lank vergete
verlange uitgeskree

 

nou is dit net fotoflitse
die wete 'ek was lief vir jou'
ja nou is dit net ek en heinings
en die solo-wêreld van onthou